§ 15. 1. Standardy emisyjne określa się dla instalacji i urządzeń spalania lub współspalania odpadów innych niż instalacje i urządzenia:
1) w których są spalane lub współspalane wyłącznie następujące odpady:
     a) stanowiące biomasę,
     b) promieniotwórcze,
     c) zwłoki zwierzęce, które są unieszkodliwiane zgodnie z przepisami
             rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 z dnia
            21 października 2009 r. określającego przepisy sanitarne dotyczące
            produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych
            do spożycia przez ludzi, i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1774/2002
            (rozporządzenie o produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego) (Dz. Urz.
            UE L 300 z 14.11.2009, str. 1, z późn. zm.),
     d) pochodzące z poszukiwań i eksploatacji zasobów ropy naftowej i gazu
             ziemnego na platformach wydobywczych oraz spalane na tych platformach;
2) doświadczalne wykorzystywane do prac badawczo-rozwojowych, prac naukowych
     i prób mających na celu usprawnienie procesu spalania, przerabiających mniej
     niż 50 Mg odpadów rocznie;
3) do spalania gazów uzyskanych w wyniku zgazowania lub pirolizy odpadów, które
     są oczyszczone w stopniu gwarantującym, że ich spalanie nie może spowodować
     emisji większych niż w wyniku spalania gazu ziemnego.
        2. Do będących źródłami instalacji spalania lub współspalania odpadów, w których są spalane lub współspalane:
1) odpady, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a,
2) gazy, o których mowa w ust. 1 pkt 3
– przepisy rozdziału 2 stosuje się odpowiednio.

        § 16. Standardy emisyjne dla instalacji i urządzeń spalania odpadów określa załącznik nr 7 do rozporządzenia.

        § 17. 1. Standardy emisyjne dla instalacji i urządzeń współspalania odpadów określa załącznik nr 8 do rozporządzenia.
        2. Standardy emisyjne dla instalacji i urządzeń współspalania odpadów, w przypadku:
1) gdy moc cieplna ze spalania odpadów niebezpiecznych przekracza 40% nominalnej
     mocy cieplnej instalacji albo urządzenia,
2) gdy współspalanie odpadów odbywa się w taki sposób, że głównym celem
     instalacji albo urządzenia nie jest wytwarzanie energii lub innych produktów,
     ale termiczne przekształcanie odpadów,
3) współspalania niepoddanych przeróbce zmieszanych odpadów komunalnych,
     z wyjątkiem odpadów innych niż niebezpieczne określonych w przepisach
     o klasyfikacji odpadów jako odpady o kodach 20 01 i 20 02
– określa załącznik nr 7 do rozporządzenia.

        § 18. 1. Standardy emisyjne dla instalacji i urządzeń spalania odpadów uznaje się za dotrzymane, jeżeli w przypadku prowadzenia ciągłych pomiarów wielkości emisji substancji są spełnione jednocześnie następujące warunki:
1) średnie dobowe wartości stężeń pyłu, substancji organicznych w postaci gazów
     i par w przeliczeniu na całkowity węgiel organiczny, chlorowodoru,
     fluorowodoru, dwutlenku siarki oraz tlenków azotu, a w przypadku tlenku
     węgla 97% średnich dobowych wartości stężeń w ciągu roku kalendarzowego,
     licząc od początku roku, nie przekraczają standardów emisyjnych tych
     substancji określonych, jako średnie dobowe, w załączniku nr 7
     do rozporządzenia;
2) średnie trzydziestominutowe wartości stężeń pyłu, substancji organicznych
     w postaci gazów i par w przeliczeniu na całkowity węgiel organiczny,
     chlorowodoru, fluorowodoru, dwutlenku siarki oraz tlenków azotu
     nie przekraczają wartości A standardów emisyjnych tych substancji,
     określonych w załączniku nr 7 do rozporządzenia, lub 97% średnich
     trzydziestominutowych wartości stężeń tych substancji w ciągu roku
     kalendarzowego, licząc od początku roku, nie przekracza wartości B
     standardów emisyjnych tych substancji, określonych w załączniku nr 7
     do rozporządzenia;
3) średnie trzydziestominutowe wartości stężeń tlenku węgla nie przekraczają
     wartości A standardu emisyjnego tej substancji, określonego w załączniku
     nr 7 do rozporządzenia, lub 95% średnich dziesięciominutowych wartości
     stężeń tej substancji w ciągu 24 godzin nie przekracza wartości B standardu
     emisyjnego tej substancji, określonego w załączniku nr 7 do rozporządzenia;
     w przypadku instalacji i urządzeń spalania odpadów, w których temperatura
     gazu powstałego w procesie spalania wynosi co najmniej 1100°C przez
     co najmniej dwie sekundy, dla dokonania oceny średnich wartości
     dziesięciominutowych można zastosować okres siedmiodniowy.
        2. Standardy emisyjne dla instalacji i urządzeń współspalania odpadów uznaje się za dotrzymane, jeżeli w przypadku prowadzenia ciągłych pomiarów wielkości emisji substancji średnie dobowe wartości stężeń pyłu, substancji organicznych w postaci gazów i par w przeliczeniu na całkowity węgiel organiczny, chlorowodoru, fluorowodoru, dwutlenku siarki, tlenków azotu oraz tlenku węgla nie przekraczają standardów emisyjnych ustalonych w sposób określony w załączniku nr 8 do rozporządzenia.
        3. W przypadku instalacji i urządzeń współspalania odpadów, dla których standardy emisyjne określa załącznik nr 7 do rozporządzenia, przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio.
        4. W przypadkach, o których mowa w ust. 1–3, średnie wartości stężeń w okresie pomiarowym ustalonym dla metali ciężkich oraz dioksyn i furanów nie powinny także przekraczać standardów emisyjnych określonych odpowiednio w załącznikach nr 7 i 8 do rozporządzenia.
        5. Dokonując oceny dotrzymywania warunków, o których mowa w ust. 1 i 2, nie uwzględnia się:
1) okresów rozruchu i wyłączania instalacji albo urządzeń, o ile w trakcie ich
     trwania nie są spalane odpady;
2) wpływających na zwiększenie emisji substancji zakłóceń w pracy urządzeń
     ochronnych ograniczających emisję do 60 godzin w roku kalendarzowym, licząc
     od początku roku.
        6. W przypadku wystąpienia przerw w prowadzeniu ciągłych pomiarów wielkości emisji substancji, przy sprawdzaniu spełniania warunków, o których mowa w ust. 1 i 2, przepis § 11 ust. 11 stosuje się odpowiednio.
        7. W przypadku prowadzenia okresowych pomiarów wielkości emisji substancji, standardy emisyjne uznaje się za dotrzymane, jeżeli wartości średnie uzyskane w wyniku pomiaru nie przekraczają tych standardów.
        8. Informację o każdym przypadku niedotrzymania warunków, o których mowa w ust. 1–4:
1) prowadzący instalację spalania lub współspalania odpadów przekazuje organowi
     właściwemu do wydania pozwolenia,
2) użytkownik urządzenia spalania lub współspalania odpadów przekazuje
     wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska
– w ciągu 24 godzin od momentu stwierdzenia ich niedotrzymania.
        9. Do przekazania informacji, o których mowa w ust. 8, przepisy § 13 stosuje się odpowiednio.

        § 19. 1. Proces spalania lub współspalania odpadów nie może być kontynuowany przez okres przekraczający cztery godziny, w przypadku gdy przekraczane są standardy emisyjne.
        2. W okresie, o którym mowa w ust. 1, dla instalacji i urządzeń spalania odpadów średnie trzydziestominutowe stężenie pyłu, tlenku węgla i substancji organicznych wyrażonych jako całkowity węgiel organiczny, przy zawartości 11% tlenu w gazach odlotowych, nie może przekraczać:
1) dla pyłu – 150 mg/m³_u;
2) dla tlenku węgla – 100 mg/m³_u;
3) dla substancji organicznych wyrażonych jako całkowity węgiel organiczny –
     20 mg/m³_u.
        3. Łączny czas eksploatacji instalacji albo urządzeń spalania lub współspalania odpadów w warunkach, o których mowa w ust. 1, nie może przekraczać, dla każdej linii technologicznej instalacji albo urządzeń spalania lub współspalania odpadów wyposażonej w odrębne urządzenia ochronne ograniczające emisję, 60 godzin w okresie roku kalendarzowego.
        4. W przypadku wystąpienia zakłóceń w procesach technologicznych i operacjach technicznych lub w pracy urządzeń ochronnych ograniczających emisję, powodujących przekraczanie standardów emisyjnych:
1) natychmiast wstrzymuje się podawanie odpadów do instalacji albo urządzeń
     spalania lub współspalania odpadów, a jeżeli przekraczanie standardów
     emisyjnych utrzymuje się, nie później niż w czwartej godzinie trwania
     zakłóceń rozpoczyna się procedurę zatrzymywania instalacji albo urządzeń
     w trybie przewidzianym w instrukcji obsługi instalacji albo urządzeń;
2) po przekroczeniu rocznego limitu czasu określonego w ust. 3 – natychmiast
     wstrzymuje się podawanie odpadów do instalacji albo urządzeń spalania lub
     współspalania odpadów, oraz jednocześnie rozpoczyna się procedurę
     zatrzymywania instalacji albo urządzeń w trybie przewidzianym w instrukcji
     obsługi instalacji albo urządzeń.
        5. Podawanie odpadów do instalacji albo urządzeń spalania lub współspalania odpadów wstrzymuje się natychmiast także w przypadku spadku temperatury w komorze spalania poniżej 850oC, a przy spalaniu odpadów niebezpiecznych zawierających ponad 1% związków chlorowcoorganicznych w przeliczeniu na chlor – poniżej 1100oC.

        § 20. 1. Gazy odlotowe z instalacji i urządzeń spalania lub współspalania odpadów wprowadza się do powietrza w sposób kontrolowany, przez komin, którego wysokość jest ustalana w taki sposób, aby chronić zdrowie ludzi i środowisko.
        2. Do palnika pomocniczego, który powinien znajdować się w każdej komorze spalania w instalacji i urządzeniu spalania odpadów i który powinien włączać się automatycznie:
1) w przypadku spadku temperatury gazów odlotowych po ostatnim doprowadzeniu
     powietrza spalania poniżej temperatury określonej w § 19 ust. 5,
2) w czasie rozruchu i wyłączania instalacji albo urządzenia, w celu zapewnienia
     utrzymania w tych okresach temperatury określonej w § 19 ust. 5 oraz
     do czasu spalenia odpadów znajdujących się w komorze spalania
– nie podaje się paliw, które mogą spowodować emisje wyższe niż powstające w wyniku spalania gazu płynnego, gazu ziemnego lub oleju napędowego.