§ 42. 1. Podczas prowadzenia medycznych czynności ratunkowych, strażak stosuje środki ochrony indywidualnej, w szczególności rękawiczki jednorazowego użytku, okulary ochronne oraz w miarę możliwości maseczkę ochronną.
2. Medyczne czynności ratunkowe poza strefą zagrożenia strażak może prowadzić bez stosowania ubrania specjalnego i hełmu.

§ 43. 1. Akcje ratownicze, ćwiczenia lub szkolenie, stwarzające w ocenie kierującego działaniem ratowniczym lub organizatora ćwiczeń lub szkolenia ryzyko wystąpienia obrażeń wymagających podjęcia medycznych czynności ratunkowych, muszą być zabezpieczone na poziomie nie niższym niż kwalifikowana pierwsza pomoc, a w przypadku zwiększonego ryzyka - na poziomie nie niższym niż kwalifikacje ratownika medycznego, wyposażonego w sprzęt umożliwiający wykonywanie zadań zawodowych ratownika medycznego w rozumieniu ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. z 2020 r. poz. 882, 2112 i 2401 oraz z 2021 r. poz. 159, 1559 i 1641).
2. Decyzję o ustaniu zagrożenia, o którym mowa w ust. 1, podejmuje kierujący działaniem ratowniczym lub organizator ćwiczeń lub szkolenia.

§ 44. W przypadku gdy strażak uległ ekspozycji na materiał potencjalnie zakaźny, na działanie substancji niebezpiecznych lub doznał urazu w wyniku oddziaływania innych czynników szkodliwych dla zdrowia, podlega badaniu lekarskiemu w zakresie postępowania poekspozycyjnego.

§ 45. 1. W przypadku gdy ekspozycji na materiał potencjalnie zakaźny ulegną środki ochrony indywidualnej, inne elementy umundurowania strażaka oraz sprzęt ratowniczy, należy je niezwłocznie zabezpieczyć w szczelnie zamkniętym opakowaniu na terenie prowadzonej akcji ratowniczej i przetransportować do miejsca ich odkażania lub utylizacji.
2. W przypadku zaistnienia sytuacji, o której mowa w ust. 1, kierownik jednostki organizacyjnej Państwowej Straży Pożarnej zapewnia odkażanie odzieży i sprzętu, a w przypadku braku takiej możliwości - utylizację odzieży i sprzętu.