§ 2. 1. Konstrukcja ścian, stropów, okien, drzwi oraz zainstalowane urządzenia ochronne w pracowni rentgenowskiej, z zastrzeżeniem § 3, zabezpieczają osoby pracujące:
1) w gabinecie rentgenowskim przed otrzymaniem w ciągu roku dawki przekraczającej
    6 milisiwertów (mSv);
2) w pomieszczeniach pracowni rentgenowskiej poza gabinetem rentgenowskim przed
    otrzymaniem w ciągu roku dawki przekraczającej 3 mSv;
3) w pomieszczeniach poza pracownią rentgenowską, a także osoby z ogółu ludności
    przebywające w sąsiedztwie przed otrzymaniem w ciągu roku dawki przekraczającej
    0,5 mSv.
        2. Przy planowaniu i wykonywaniu działalności z wykorzystaniem promieniowania rentgenowskiego, podczas których wymagana jest obecność operatora aparatu lub personelu medycznego w pobliżu lampy rentgenowskiej, wprowadza się podział lokalizacji miejsc pracy zgodnie z wymaganiami art. 18 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. – Prawo atomowe, uwzględniający informacje o rozkładach mocy dawki wokół zestawu rentgenowskiego podane przez producenta oraz wyniki pomiarów dozymetrycznych wykonanych wokół danego urządzenia.

        § 3. 1. Konstrukcja ścian i stropów oraz okien i drzwi pracowni rentgenowskiej znajdujących się w budynkach mieszkalnych zapobiega otrzymaniu przez osoby z ogółu ludności w roku kalendarzowym dawki skutecznej (efektywnej), związanej z wykorzystywaniem promieniowania jonizującego w pracowni rentgenowskiej, przekraczającej wartość 0,1 mSv.
        2. Moc dawki promieniowania rentgenowskiego na zewnętrznych ścianach ambulansu rentgenowskiego do wysokości 2,5 m od powierzchni ziemi nie przekracza 0,1 miligrejów na godzinę (mGy/h) przy maksymalnych parametrach pracy lampy i największej rozwartości przesłony oraz najczęściej stosowanym kierunku wiązki promieniowania.

        § 4. Wysokość gabinetu rentgenowskiego nie może być mniejsza niż 2,5 m.

        § 5. 1. Powierzchnia gabinetu rentgenowskiego, w którym zainstalowany jest diagnostyczny zestaw rentgenowski wyposażony w oddzielną lampę, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, nie może być mniejsza niż 15 m2. Na każdą następną lampę, z zastrzeżeniem ust. 3, należy przeznaczyć dodatkowo co najmniej 5 m2.
        2. Powierzchnia gabinetu rentgenowskiego, w którym jest zainstalowany zestaw rentgenowski do radiologii zabiegowej, nie może być mniejsza niż 20 m2.
        3. Powierzchnia gabinetu rentgenowskiego, w którym jest zainstalowany:
1) aparat rentgenowski stomatologiczny,
2) aparat mammograficzny,
3) aparat do densytometrii kości
– nie może być mniejsza niż 8 m2; na każdy następny spośród tych aparatów, zainstalowany
w tym samym gabinecie, należy dodatkowo przeznaczyć 4 m2.
        4. Powierzchnia gabinetu rentgenowskiego, w którym zainstalowany jest zestaw rentgenowski do terapii powierzchniowej, nie może być mniejsza niż 15 m2.
        5. Do powierzchni gabinetów rentgenowskich nie wlicza się powierzchni sterowni, jeżeli znajduje się ona w wydzielonym pomieszczeniu.
        6. Dopuszcza się zmniejszenie powierzchni pomieszczeń, o których mowa w ust. 1–3, o 5 %.

        § 6. Powierzchnia ambulansu rentgenowskiego jest dostosowana do zakresu prowadzonej diagnostyki i umożliwia co najmniej:
1) zainstalowanie i obsługę aparatu rentgenowskiego i urządzeń koniecznych do prawidłowej
    ich pracy zgodnie z wymaganiami określonymi przez producenta;
2) wydzielenie miejsca na ubrania pacjentów;
3) wydzielenie miejsca na ubrania dla personelu;
4) zainstalowanie umywalki z bieżącą wodą, przeznaczoną do spożycia oraz odbiornikiem
    ścieków;
5) zainstalowanie urządzeń do utrzymywania właściwej temperatury i wymiany powietrza.

        § 7. 1. Pracownie rentgenowskie wyposażone w aparaty rentgenowskie z wydzieloną rozdzielnicą lub sterownicą, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, posiadają sterownię wygrodzoną z części gabinetu albo urządzoną w pomieszczeniu przylegającym lub na korytarzu będącym ciągiem komunikacyjnym przeznaczonym wyłącznie dla osób zatrudnionych w pracowni rentgenowskiej.
        2. W przypadku gabinetów wyposażonych w rentgenowski symulator radioterapeutyczny lub zestaw rentgenowski do terapii powierzchniowej sterownię urządza się w osobnym pomieszczeniu przylegającym do gabinetu rentgenowskiego.
        3. W przypadku diagnostycznych aparatów rentgenowskich rozdzielnica lub sterownica mogą być umieszczone wewnątrz gabinetu za parawanem ochronnym lub osłoną stałą.
        4. W rentgenowskich pracowniach diagnostycznych zamiast drzwi pomiędzy sterownią a gabinetem może być stosowany korytarz (labirynt) utworzony z osłon stałych ustawionych w taki sposób, aby z wejścia do korytarza (labiryntu) nie było widoczne miejsce padania pierwotnej wiązki promieniowania.

        § 8. 1. Aparaty rentgenowskie instaluje się tak, aby:
1) był zapewniony swobodny dostęp do pacjenta co najmniej z dwóch stron;
2) odległość źródła promieniowania (ogniska lampy) od najbliższej ściany wynosiła
    co najmniej 1,5 m przy pionowym kierunku wiązki promieniowania;
3) wiązka promieniowania pierwotnego nie była kierowana w stronę sterowni i drzwi.
        2. Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do rentgenowskich aparatów instalowanych w ambulansach.
        3. Przepisów ust. 1 pkt 2 i 3 nie stosuje się do aparatów rentgenowskich mammograficznych, stomatologicznych i do rentgenowskich aparatów do densytometrii kości.

        § 9. W pracowniach rentgenowskich zapewnia się łączność głosową i wizualną pomiędzy personelem medycznym przebywającym w sterowni a pacjentem przebywającym w gabinecie rentgenowskim.

        § 10. 1. Gabinety rentgenowskie, z zastrzeżeniem ust. 2, są wyposażone w wentylację zapewniającą co najmniej 1,5-krotną wymianę powietrza w ciągu godziny.
        2. Pracownie rentgenowskie wyposażone w aparaty rentgenowskie przeznaczone do wykonywania zabiegów z zakresu radiologii zabiegowej są wyposażone w wentylację zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 22 czerwca 2005 r. w sprawie wymagań, jakim powinny odpowiadać pod względem fachowym i sanitarnym pomieszczenia i urządzenia zakładu opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 116, poz. 985 i Nr 250, poz. 2115).

        § 11. 1. Gabinety z diagnostycznymi aparatami rentgenowskimi są wyposażone w ostrzegawczą sygnalizację świetlną umieszczoną nad drzwiami do gabinetu, włączaną równocześnie z zasilaniem generatora.
        2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się:
1) w przypadku, gdy ekspozycja jest wykonywana zza jedynych drzwi prowadzących do gabinetu rentgenowskiego;
2) w medycznych gabinetach stomatologicznych wyposażonych w aparaty rentgenowskie;
3) w gabinetach, w których są używane aparaty rentgenowskie służące wyłącznie do densytometru kości.
        3. Gabinety z aparatami rentgenowskimi do terapii powierzchniowej z rentgenowskimi symulatorami radioterapeutycznymi oraz z tomografami komputerowymi są wyposażone w ostrzegawczą sygnalizację świetlną, umieszczoną nad drzwiami do gabinetu rentgenowskiego, informującą o włączeniu wysokiego napięcia na lampę rentgenowską.

        § 12. W gabinetach rentgenowskich, w których znajduje się stanowisko rentgenowskie wyposażone w świetlny wskaźnik wielkości napromienianego pola lub w tor wizyjny, zapewnia się możliwość przyciemnienia oświetlenia.

        § 13. W gabinetach rentgenowskich nie można umieszczać sprzętów ani urządzeń niezwiązanych z działaniem aparatów rentgenowskich lub z wykonywanymi procedurami radiologicznymi.

        § 14. 1. Diagnostyczne, zabiegowe i terapeutyczne pracownie rentgenowskie są wyposażone w sprzęt ochronny przed promieniowaniem rentgenowskim dobrany do typu zainstalowanych aparatów rentgenowskich i rodzaju wykonywanych badań lub zabiegów radiologicznych.
        2. W diagnostycznych gabinetach rentgenowskich, w zależności od potrzeb, znajdują się:
1) parawan, ekran oraz komplet osłon będących wyposażeniem zestawu dostarczonego przez
    producenta, umieszczonych na stałe lub w miarę potrzeb podwieszanych do aparatu
    rentgenowskiego;
2) środki ochrony indywidualnej pracowników, w szczególności fartuchy, rękawice
    i kołnierze z gumy ołowiowej, okulary, gogle lub maski ze szkła lub tworzywa
    ołowiowego, zwane dalej „środkami ochrony indywidualnej";
3) osłony dla pacjentów, w szczególności osłony na gonady, fartuchy i półfartuchy oraz
    kołnierze wykonane z blachy ołowianej lub gumy ołowiowej.
        3. Dla osób, których charakter pracy wymaga długotrwałego noszenia środków ochrony indywidualnej, należy zapewnić fartuchy z gumy ołowiowej o kroju uwzględniającym zmniejszenie obciążenia kręgosłupa oraz, w miarę potrzeb, gogle zespolone ze szkłami korekcyjnymi wzroku.
        4. Osłony na gonady są wykonane z materiału o równoważniku co najmniej 1,0 mm ołowiu (Pb).
        5. Osoby wykonujące procedury z zakresu radiologii zabiegowej podlegają indywidualnej kontroli dawek otrzymywanych przez skórę dłoni.

        § 15. 1. Proces obróbki chemicznej błon rentgenowskich, z zastrzeżeniem § 16, odbywa się w wydzielonym pomieszczeniu ciemni rentgenowskiej.
        2. W pracowni znajduje się:
1) światłoszczelne pomieszczenie umożliwiające naświetlania sensytometrem błon testowych;
2) miejsce do czyszczenia kaset rentgenowskich i folii wzmacniających.
        3. Pomieszczenia ciemni rentgenowskiej są wyposażone w wentylację mechaniczną zapewniającą co najmniej 3-krotną wymianę powietrza w ciągu godziny, przy czym początek instalacji wywiewnej powinien być zlokalizowany w pobliżu źródeł zanieczyszczenia powietrza.

        § 16. Dopuszcza się, po spełnieniu wymagań określonych przez producentów, a w szczególności wymagań dotyczących wentylacji, instalowanie:
1) wszystkich rodzajów wywoływarek – w gabinetach stomatologicznych;
2) wywoływarek automatycznych ze światłoszczelnym systemem dziennego podawania kaset –
    w dowolnych pomieszczeniach pracowni rentgenowskich, z wyjątkiem gabinetów
    rentgenowskich;
3) wywoływarek sprzężonych z zestawem rentgenowskim oraz wywoływarek stosowanych
    w pracowniach mammograficznych – w gabinetach rentgenowskich.

        § 17. 1. Pracownie mammograficzne są wyposażone co najmniej w:
1) automatyczną wywoływarkę błon rentgenowskich przeznaczoną fabrycznie do obróbki błon
    mammograficznych i odpowiednio wyregulowaną do tego celu;
2) kasety z foliami wzmacniającymi i błonami rentgenowskimi przystosowanymi wyłącznie
    do zdjęć mammograficznych;
3) negatoskop przeznaczony do przeglądania zdjęć mammograficznych;
4) aparaturę i sprzęt do kontroli procesu obrazowania w zakresie przewidzianym
    dla podstawowych testów wewnętrznej kontroli parametrów technicznych.
        2. Przepisów ust. 1 pkt 1–3 nie stosuje się do pracowni wyposażonych w aparaty mammograficzne z cyfrowym zapisem obrazów radiologicznych.

        § 18. 1. Ocena i opis wyników badań rentgenowskich odbywa się w wydzielonym pomieszczeniu, przy czym wyposażenie tego pomieszczenia umożliwia:
1) zaciemnienie okna;
2) takie rozmieszczenie negatoskopów, aby nie znajdowały się one w pobliżu źródeł światła;
3) rozmieszczenie negatoskopów w sposób zapobiegający ich wzajemnemu oddziaływaniu jako
    źródeł światła.
        2. Zewnętrzne oświetlenie negatoskopu mierzone na jego powierzchni nie przekracza 50 luksów.
        3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się w przypadku oceny i opisu wewnątrzustnych zdjęć stomatologicznych.

        § 19. W pracowni rentgenowskiej, w widocznym miejscu, znajduje się informacja o konieczności powiadomienia rejestratorki i operatora aparatu rentgenowskiego, przed wykonaniem badania, o tym, że pacjentka jest w ciąży.

        § 20. 1. Drzwi do pracowni rentgenowskiej są oznakowane tablicą informacyjną ze znakiem ostrzegawczym przed promieniowaniem jonizującym.
        2. Wzór tablicy, o której mowa w ust. 1, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

        § 21. 1. W podmiocie udzielającym świadczeń zdrowotnych z wykorzystaniem promieniowania jonizującego, w którego skład wchodzi pracownia rentgenowska (gabinet rentgenowski), opracowuje się i wdraża program bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej.
        2. Wytyczne do opracowania programu, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

        § 22. 1. W pracowni rentgenowskiej znajdują się w oryginale lub uwierzytelnionych odpisach:
1) zezwolenie na uruchomienie i stosowanie aparatów rentgenowskich znajdujących się
    w pracowni i uruchomienie pracowni;
2) projekt pracowni lub gabinetu (rzuty pomieszczeń) wraz z projektem i opisem osłon
    stałych oraz wentylacji, zatwierdzonym przed uruchomieniem aparatu rentgenowskiego
    przez właściwego państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego przy uzgadnianiu
    dokumentacji projektowej;
3) dokumentacja techniczna dotycząca budowy, działania i obsługi aparatów rentgenowskich,
    w tym także urządzeń sygnalizacyjnych i blokujących;
4) instrukcje obsługi i świadectwa wzorcowania aparatury dozymetrycznej, jeżeli
    znajdują się w wyposażeniu pracowni;
5) protokoły pomiarów dozymetrycznych;
6) protokoły pokontrolne;
7) dokumenty programu bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej, o którym mowa
    w § 21, oraz instrukcja ochrony radiologicznej, określona w załączniku nr 3
    do rozporządzenia, opracowana zgodnie z wytycznymi określonymi w załączniku nr 2
    do rozporządzenia;
8) zapisy dotyczące wewnętrznych testów kontroli parametrów technicznych aparatów
    rentgenowskich i obróbki błon rentgenowskich w ciemni oraz dokumenty spełniania testów
    akceptacyjnych urządzeń nowo instalowanych;
9) ewidencja:
    a) osób zatrudnionych w pracowni rentgenowskiej w podziale na odpowiednie kategorie
        narażenia,
    b) dawek otrzymywanych przez pracowników,
    c) orzeczeń lekarskich stwierdzających brak przeciwwskazań do pracy pracowników
        na określonym stanowisku;
10) program szkolenia i dokumenty potwierdzające jego realizację.
        2. W pracowni, o której mowa w ust. 1, dostępny jest także zbiór przepisów prawnych dotyczących ochrony radiologicznej i zasad stosowania źródeł promieniowania jonizującego w medycynie.
        3. W podmiocie, w którym aparat rentgenowski jest stosowany bez uruchomienia pracowni rentgenowskiej, dokumenty, o których mowa w ust. 1 i 2, są dostępne u inspektora ochrony radiologicznej.