§ 207. 1. Budynek i urządzenia z nim związane powinny być projektowane i wykonane w sposób ograniczający możliwość powstania pożaru, a w razie jego wystąpienia zapewniający:
1) zachowanie nośności konstrukcji przez określony czas;
2) ograniczenie rozprzestrzeniania się ognia i dymu wewnątrz budynku;
3) ograniczenie rozprzestrzeniania się pożaru na sąsiednie obiekty budowlane lub tereny
    przyległe;
4) możliwość ewakuacji ludzi lub ich uratowania w inny sposób;
5) uwzględnienie bezpieczeństwa ekip ratowniczych.
        2. Przepisy rozporządzenia dotyczące bezpieczeństwa pożarowego, wymiarów schodów, o których mowa w § 68 ust. 1 i 2, a także oświetlenia awaryjnego, o którym mowa w § 181, stosuje się, z uwzględnieniem § 2 ust. 2, również do użytkowanych budynków istniejących, które na podstawie przepisów odrębnych uznaje się za zagrażające życiu ludzi.

        § 208. 1. Przepisy niniejszego działu określają wymagania dotyczące bezpieczeństwa pożarowego budynków lub ich części, wynikające z ich przeznaczenia i sposobu użytkowania, wysokości lub liczby kondygnacji, a także położenia w stosunku do poziomu terenu oraz do innych obiektów budowlanych.
        2. Stosowanie przepisów rozporządzenia wymaga uwzględnienia:
1) przepisów odrębnych dotyczących ochrony przeciwpożarowej, określających
     w szczególności:
     a) zasady oceny zagrożenia wybuchem i wyznaczania stref zagrożenia wybuchem,
     b) warunki wyposażania budynków lub ich części w instalacje
        sygnalizacyjno-alarmowe i stałe urządzenia gaśnicze,
     c) zasady przeciwpożarowego zaopatrzenia wodnego,
     d) wymagania dotyczące dróg pożarowych;
2) wymagań Polskich Norm i warunków określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia, dotyczących w szczególności zasad ustalania:
    a) gęstości obciążenia ogniowego pomieszczeń i stref pożarowych,
    b) klas odporności ogniowej i dymoszczelności elementów budynku oraz elementów
        stosowanych w instalacjach, w tym zamknięć otworów,
    c) klas odporności dachów na ogień zewnętrzny,
    d) właściwości funkcjonalnych urządzeń służących do wentylacji pożarowej,
    e) stopnia rozprzestrzeniania ognia przez ściany zewnętrzne od strony zewnętrznej,
    f) klas reakcji na ogień wyrobów (materiałów) budowlanych,
    g) toksyczności produktów rozkładu spalania materiałów.

        § 208a. 1. Określeniom użytym w rozporządzeniu: niepalny, niezapalny, trudno zapalny, łatwo zapalny, niekapiący, samogasnący, intensywnie dymiący odpowiadają klasy reakcji na ogień zgodnie z załącznikiem nr 3 do rozporządzenia.
        2. Elementy budynku określone w rozporządzeniu jako nierozprzestrzeniające ognia, słabo rozprzestrzeniające ogień lub silnie rozprzestrzeniające ogień powinny spełniać, z zastrzeżeniem ust. 3, wymagania zgodnie z załącznikiem nr 3 do rozporządzenia.
        3. W przypadku ścian zewnętrznych budynku, w tym z ociepleniem i okładziną zewnętrzną lub tylko z okładziną zewnętrzną, przez elementy budynku:
1) nierozprzestrzeniające ognia - rozumie się elementy budynku
     nierozprzestrzeniające ognia zarówno przy działaniu ognia wewnątrz,
     jak i od zewnątrz budynku,
2) słabo rozprzestrzeniające ogień - rozumie się elementy budynku, które
     z jednej strony są słabo rozprzestrzeniające ogień, natomiast przy działaniu
     ognia z drugiej strony są słabo rozprzestrzeniające ogień lub
     nierozprzestrzeniające ognia,
3) silnie rozprzestrzeniające ogień - rozumie się elementy budynku, które przy
     działaniu ognia z jednej strony sklasyfikowane są jako silnie
     rozprzestrzeniające ogień, niezależnie od klasyfikacji uzyskanej przy
     działaniu ognia z drugiej strony
- dla których wymagania przy działaniu ognia wewnątrz budynku określa się
    zgodnie z załącznikiem nr 3 do rozporządzenia, a przy działaniu ognia
    od zewnątrz budynku określa się zgodnie z Polską Normą dotyczącą metody
    badania stopnia rozprzestrzeniania ognia przez ściany.
        4. Występująca w rozporządzeniu klasa E I odporności ogniowej drzwi lub innych zamknięć otworów oznacza klasę E I1 lub E I2 zgodnie z Polską Normą dotyczącą klasyfikacji ogniowej ustalanej na podstawie badań odporności ogniowej, z wyłączeniem instalacji wentylacyjnej; dla drzwi przystankowych do dźwigu dopuszcza się określenie odporności ogniowej zgodnie z Polską Normą dotyczącą wykonywania próby odporności ogniowej drzwi przystankowych.
        5. Klasy dymoszczelności drzwi Sa i S200 określa się zgodnie z Polską Normą dotyczącą klasyfikacji ogniowej ustalanej na podstawie badań odporności ogniowej, z wyłączeniem instalacji wentylacyjnej.

        § 209. 1. Budynki oraz części budynków, stanowiące odrębne strefy pożarowe w rozumieniu § 226, z uwagi na przeznaczenie i sposób użytkowania, dzieli się na:
1) mieszkalne, zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej
     charakteryzowane kategorią zagrożenia ludzi, określane dalej jako ZL;
2) produkcyjne i magazynowe, określane dalej jako PM;
3) inwentarskie (służące do hodowli inwentarza), określane dalej jako IN.
        2. Budynki oraz części budynków, stanowiące odrębne strefy pożarowe, określane jako ZL, zalicza się do jednej lub do więcej niż jedna spośród następujących kategorii zagrożenia ludzi:
1) ZL I - zawierające pomieszczenia przeznaczone do jednoczesnego przebywania
     ponad 50 osób niebędących ich stałymi użytkownikami, a nieprzeznaczone przede
     wszystkim do użytku ludzi o ograniczonej zdolności poruszania się;
2) ZL II - przeznaczone przede wszystkim do użytku ludzi o ograniczonej
     zdolności poruszania się, takie jak szpitale, żłobki, przedszkola, domy
     dla osób starszych;
3) ZL III - użyteczności publicznej, niezakwalifikowane do ZL I i ZL II;
4) ZL IV - mieszkalne;
5) ZL V - zamieszkania zbiorowego, niezakwalifikowane do ZL I i ZL II.
        3. Wymagania dotyczące bezpieczeństwa pożarowego budynków oraz części budynków stanowiących odrębne strefy pożarowe, określanych jako PM, odnoszą się również do garaży, hydroforni, kotłowni, węzłów ciepłowniczych, rozdzielni elektrycznych, stacji transformatorowych, central telefonicznych oraz innych o podobnym przeznaczeniu.
        4. Wymagania dotyczące bezpieczeństwa pożarowego budynków oraz części budynków stanowiących odrębne strefy pożarowe, określanych jako IN, odnoszą się również do takich budynków w zabudowie zagrodowej o kubaturze brutto nieprzekraczającej 1500 m³, jak stodoły, budynki do przechowywania płodów rolnych i budynki gospodarcze.
        5. Strefy pożarowe zaliczone, z uwagi na przeznaczenie i sposób użytkowania, do więcej niż jednej kategorii zagrożenia ludzi, powinny spełniać wymagania określone dla każdej z tych kategorii.

        § 210. Części budynku wydzielone ścianami oddzielenia przeciwpożarowego w pionie - od fundamentu do przekrycia dachu - mogą być traktowane jako odrębne budynki.

        § 211. 1. Przepisów § 242 ust. 1, § 243 ust. 1, § 245 pkt 2 oraz § 256 ust. 3, w zakresie kategorii ZL V, nie stosuje się do budynków i pomieszczeń przeznaczonych do zakwaterowania osób osadzonych.
        2. Przepisów § 236 ust. 4 oraz § 239 ust. 2 pkt 3 i 4 nie stosuje się do budynków zlokalizowanych na terenie zakładów karnych i aresztów śledczych.
        3. Przepisów § 239 ust. 2 pkt 3 i 4 nie stosuje się do zakładów poprawczych i schronisk dla nieletnich.