§ 31. 1. Podstawowym kryterium oceny zagrożenia osuwiskowego jest możliwość zaistnienia osuwiska.
        2. Osuwiskiem jest przemieszczenie się, w wyniku naruszenia stanu równowagi w górotworze, mas skalnych budujących skarpę lub zbocze, stwarzające niebezpieczeństwo dla pracowników lub ruchu zakładu górniczego.

        § 32. 1. W odkrywkowych zakładach górniczych ustala się dwa stopnie zagrożenia osuwiskowego.
        2. Złoże lub jego część, wyrobisko lub jego część oraz zwałowisko są przestrzeniami, które w odkrywkowych zakładach górniczych podlegają zaliczeniu do jednego z dwóch stopni zagrożenia osuwiskowego.
        3. Do I stopnia zagrożenia osuwiskowego zalicza się złoże lub jego część, wyrobisko lub jego część lub zwałowisko, jeżeli w skarpie lub zboczu występują, stwierdzone w opinii sporządzonej przez służbę geologiczną działającą u przedsiębiorcy:
1) warstwy nachylone w stronę wyrobiska, a spękania umożliwiające odspajanie się
    większych mas skalnych są ułożone równolegle do skarpy, lub
2) przewarstwienia skał o różnych parametrach wytrzymałościowych i właściwościach
    geomechanicznych, przewarstwienia skał wodonośnych lub powierzchnie podzielności
    ławicowej, lub
3) strefy wietrzeniowe lub strefy zmian hydrotermalnych, w szczególności żyły kruchych
    minerałów, zailenie, serycytyzacja lub chlorytyzacja, lub
4) uskoki, lub
5) brekcje tektoniczne, lub
6) spękania ciosowe, lub
7) strefy drgań spowodowanych ruchem pojazdów, wstrząsy wywołane robotami strzałowymi
    lub ruchem maszyn lub urządzeń, mogące wpływać na możliwość utraty stateczności
    skarp lub zboczy, lub
8) inne okoliczności mogące spowodować utratę stateczności skarp lub zboczy w stopniu
    stwarzającym niebezpieczeństwo dla pracowników lub ruchu zakładu górniczego.
        4. Do II stopnia zagrożenia osuwiskowego zalicza się złoże lub jego część, wyrobisko lub jego część lub zwałowisko, jeżeli jednocześnie:
1) w skarpie lub zboczu występuje, stwierdzona w opinii sporządzonej przez służbę
    geologiczną działającą u przedsiębiorcy, co najmniej jedna z okoliczności określonych w ust. 3;
2) w przestrzeniach wymienionych w pkt 1 zaistniało już osuwisko.

        § 33. Dokumentacja, w oparciu o którą dokonuje się zaliczenia przestrzeni, o których mowa w § 32 ust. 2, do odpowiedniego stopnia zagrożenia osuwiskowego, zawiera:
1) charakterystykę budowy geologicznej i warunków geologiczno-inżynierskich przestrzeni,
    o których mowa w § 32 ust. 2, sprzyjających powstawaniu zagrożenia osuwiskowego
    oraz określenie potencjalnych płaszczyzn poślizgu;
2) propozycję zaliczenia przestrzeni, o których mowa w § 32 ust. 2, do odpowiedniego
    stopnia zagrożenia osuwiskowego, z uzasadnieniem;
3) opinię, o której mowa w § 32 ust. 3 lub ust. 4 pkt 1;
4) mapy wyrobisk lub ich części, w skali nie mniejszej niż 1:10 000,
    z wyszczególnieniem przestrzeni, w których może powstać zagrożenie osuwiskowe,
    oraz propozycjami granic poszczególnych stopni zagrożenia osuwiskowego;
5) przekroje geologiczno-inżynierskie.