Art. 315f. 1. W przypadku gdy podmiot lub organ, o którym mowa w art. 117a ust. 1 i 2, nie przekaże Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska danych identyfikujących albo informacji, o której mowa w art. 117a ust. 4, w terminie, o którym mowa w art. 117a ust. 3, podlega karze pieniężnej w wysokości 1000 zł za każdy dzień opóźnienia.
        2. W przypadku gdy podmiot lub organ, o którym mowa w art. 118 ust. 3, nie przekaże Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska w terminie, o którym mowa w art. 118 ust. 4, strategicznej mapy hałasu, zaktualizowanych danych identyfikujących, o których mowa w art. 117a ust. 8, oraz danych ze strategicznych map hałasu, o których mowa w art. 118a ust. 2, podlega karze pieniężnej w wysokości 500 000 zł.
        3. W przypadku, o którym mowa w art. 118a ust. 3 pkt 2, karę pieniężną wymierza się w wysokości 20% kary, o której mowa w ust. 2.
        4. W przypadku gdy:
1) sejmik województwa nie uchwali w terminie, o którym mowa w art. 119a ust. 9, programu
     ochrony środowiska przed hałasem,
2) marszałek województwa nie przekaże Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska w terminie,
     o którym mowa w art. 120 ust. 3, streszczenia, o którym mowa w art. 119a ust. 2
- podlega karze pieniężnej w wysokości 100 000 zł.
        5. Karę pieniężną, w drodze decyzji, wymierza właściwy wojewódzki inspektor ochrony środowiska.
        6. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska stwierdza naruszenie, o którym mowa w:
1) ust. 1 - na podstawie wykazów, o których mowa w art. 117a ust. 5;
2) ust. 2 i 3 - na podstawie wykazów, o których mowa w art. 118a ust. 3;
3) ust. 4 - na podstawie powiadomienia, o którym mowa w art. 120 ust. 5.
        7. Po stwierdzeniu naruszenia, o którym mowa w ust. 1, wojewódzki inspektor ochrony środowiska informuje podmiot lub organ, o którym mowa w art. 117a ust. 1 lub 2, o stwierdzonym naruszeniu i zasadach wymierzania kary pieniężnej.
        8. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska podejmuje decyzję o wymierzeniu kary pieniężnej za okres:
1) do ustania naruszenia - po stwierdzeniu z urzędu lub na wniosek podmiotu lub organu,
     o którym mowa w art. 117a ust. 1 lub 2, że przekroczenie lub naruszenie ustało lub
2) do dnia 31 grudnia każdego roku - jeżeli do tego dnia przekroczenie lub naruszenie
     nie zostało usunięte, lub
3) od dnia 1 stycznia roku następującego po roku, o którym mowa w pkt 2, do ustania
     naruszenia - po stwierdzeniu z urzędu lub na wniosek podmiotu lub organu, o którym mowa
     w art. 117a ust. 1 lub 2, że przekroczenie lub naruszenie ustało.